Gittikçe kendine iyice bağlatan bi film ki yerimden asla kalkamadım, çivilendim. Fransız filmlerine özgü durgunluk, gereksizce uzatılmışlık, yavanlık hiç yok. Diyalogların mantık ve duygu arası çatışmaları iyiydi. Oyunculuklar iyi, özellikle Miou-Miou. Çoğunda psikolojik gerilim denilmiş lakin tam bir dram gerilim. Çocuğun babasının vesikalık fotokopilerini önce gizli yerlerde ardından duvarlara koyması, böylelikle annesini psikolojik çıldırtması sahneleri başarılıydı.
